Via Botticelli

Mozaika zastosowana w loggiach to cecha wyróżniająca duży kompleks apartamentów przy Via Botticelli w Mediolanie, zaprojektowany przez inżyniera Simone Dominoni. W projekcie bryły przeplatają się z pustymi przestrzeniami, a podkreślono je poprzez zastosowanie różnych materiałów i efektów kolorystycznych. Obszerne fragmenty wentylowanych elewacji pokrytych gresem porcelanowym, stworzone przy wsparciu Marazzi Engineering (linia Clays o efekcie betonu w kolorze Cotton i formacie 60 x 120 cm) są zestawione z głębokimi balkonami z niewidocznymi szklanymi balustradami, podkreślonymi podniebieniami z gresu o efekcie drewna (linia Treverkview Scuro w formacie 20 x 120 cm). „Stworzyliśmy taras dla każdego mieszkania” — wyjaśnia Dominoni. „Są to przestrzenie przystosowane do życia, ponieważ połączono je z częścią mieszkalną i zadaszono, dzięki czemu można z nich korzystać przez cały rok. Są one efektem większego zapotrzebowania po pandemii Covid na przestrzenie zewnętrzne, na pewien sposób życia w domu, który odzyskał swoje znaczenie”.

W budynku tym skoncentrowano uwagę również na ulepszeniu części wspólnych: malowniczego 6-metrowego atrium z portiernią przypominającą hotelowe lobby, w pełni wyposażonej siłowni i przeznaczonej na spotkania lub imprezy wspólnotowe sali na pierwszym piętrze oraz wewnętrznego ogrodu ze wspólną ścieżką. „Przestrzenie te mają sprzyjać aktywności wspólnoty mieszkaniowej” — dodaje Dominioni.

Projekt Armonia 19, tak go nazwano, jest zgodny z pierwotnym budynkiem, w którym kiedyś znajdował się Istituto di Arti Grafiche Rizzoli (Instytut grafiki artystycznej Rizzoli), założony w 1951 roku przez Angelo Rizzoliego w dzielnicy Città Studi. „Konfiguracja nowego budynku — podkreśla Dominoni — jest powiązana z tą historią, ale jednocześnie zachowuje ona elementy układu planimetrycznego, takie jak wejście na plac czy wysokość frontu. W holu wystawiliśmy nawet zabytkową prasę drukarską”.

Na elewacjach w dużej mierze zastosowano ściany wentylowane. Powierzchnie pokryte tynkiem ograniczono do minimum i znajdują się one w miejscach najmniej narażonych na działanie czynników atmosferycznych. „Wybraliśmy trwałe materiały — mówi Dominoni — które spełniały wymagania funkcjonalne i które pozwoliły nam uzyskać efekt szlachetności oraz stworzyć ciągłość między poszczególnymi częściami budynku. Zastosowaliśmy przykładowo serię Clays, kolor Cotton, delikatny beżowy odcień, jako okładzinę zarówno na parterze, gdzie płyty są przyklejone do podłoża, aby uzyskać mocniejszą elewację od strony ulicy, jak i na wentylowanych częściach od pierwszego do dziewiątego piętra, gdzie izolacja ma zapewniać maksymalne wykorzystanie ogrzewanych powierzchni. Aby przełamać powtarzalność brył, zaczęliśmy od formatu 60 x 120 cm, który pocięliśmy na podwymiary 30 x 120 cm, minimalizując ilość odpadów. W ten sposób uzyskaliśmy zróżnicowany wzór powłoki”.

Na wszystkich gzymsach balkonowych i w górnej części budynku zastosowano gres porcelanowy o efekcie betonu z serii Mineral, w kolorze Iron i formacie 75 x 150 cm. „Mowa o wiszących ogrodach na ósmym i dziewiątym piętrze — wyjaśnia Dominoni — gdzie fasada zwęża się, a bryła staje się lżejsza. Ciemniejszy, metaliczny kolor podkreśla design. Zewnętrzne podwieszane sufity i ekrany przeciwsłoneczne balkonów pokryto listwami gresowymi o efekcie drewna, przypominającymi parkiet podłóg wewnętrznych i wzbogacającymi kolor elewacji. Nie byłoby w tym przypadku możliwe spełnienie warunków technicznych i wytrzymałościowych dla zastosowania materiału naturalnego. A poziom odwzorowania, do którego doszła ceramika, jest doprawdy imponujący”. Współgranie i naprzemienność materiałów odzwierciedlono również w czterech szeregowych willach, które zamykają blok przy Via Salvini. Niski korpus wyglądem nawiązuje do ołowianej partii szczytowej wysokiego budynku.

Budynek przy Via Botticelli posiada certyfikat klasy A, a wentylowany system elewacji ceramicznej doskonale przyczynia się do jego efektywności energetycznej. „Komfort termiczny i akustyczny jest odczuwalny zarówno w sezonie zimowym, jak i letnim. Ogólnie rzecz biorąc, gres pozwolił nam uzyskać bardziej trwałe fasady i dopasować kolory materiałów takich jak kamień naturalny czy drewno do metalu. Beż ceramiki pasuje do barw kamienia, efekt drewna do jego naturalnego odpowiednika, a kolor Iron do elementów metalowych, dzięki czemu uzyskaliśmy jednolitą estetykę przestrzeni wewnętrznej i zewnętrznej” — podsumowuje Dominoni.


Zdjęcia: Saverio Lombardi Vallauri